*Umetnička manifestacija flamenka obuhvata: ples – bajle flamenko (baile flamenco), pevanje – kante flamenko (cante flamenco) i izvođenje na gitari – toke flamenko (toque flamenco).
Sa stanovišta tradicije flamenka i njegovog razvoja kroz istoriju, začeci spektakla flamenka podrazumevali su porodični skup ciganske familije na kojem su bile zastupljene sve generacije. Članovi porodice naizmenično bi se smenjivali, pa bi svako imao svoj nastup. Bilo je krakteristično bodrenje u vidu tapšanja i uzvika.U skladu sa društvenim prilikama tog perioda, ovakvi porodični skupovi bili su prilika za davanje oduška od teškog načina života ciganskih porodica.
Budući da je tokom razvoja flamenka došlo do različitih modifikacija, kako u sadržaju koji se interpretira, tako i u mestu na kom se izvodi, pa i u načinu na koji se izvodi i s obzirom na to da je flamenko postao popularan u celom svetu, danas ga najčešće izvodi grupa izvođača, koju čine gitaristi, pevači, plesači i perkusionisti. Grupa izvođača flamenka naziva se kuadro flamenko (cuadro flamenco). Izvođači najčešće sede na stolicama poređanim u polukrug, i svako ima svoj nastup u vidu pevanja, plesanja ili sviranja na gitari, a pri tome postoji i niz zajedničkih tačaka. Svaka, ili bar većina izvođačkih tačaka, propraćena je bodrenjem u vidu ritmičnog tapšanja i usklikivanja.
Iako je flamenko evoluirao tokom vekova, suština bazirana na podržavanju pojedinačnog, individualnog izraza u sklopu i podršci kolektiva, ranije familije, kasnije skupa izvođača, a koja je danas očita i u principima rasporeda i smene izvođača u umetničkoj manifestaciji flamenka, ostala je sačuvana.
Analogno sa tradicionalnim karakteristikama umetničke manifestacije koju je od najstarijih vremena razvoja flamenka najčešće izvodila porodica, i pesma, i ritam i melodija gitare, i plesna igra predstavljaju jednu familiju flamenka. Ovi elementi flamenka međusobno se prožimaju, nadopunjuju, a istovremeno se mogu posmatrati i kao celina za sebe.